Het seizoen van team 4

Het seizoen van Team 4: Ace Ventura, Groentewraps, Terminators en zonen van Ma Long

Nadat team 4 vorig seizoen voor het eerst lijfsbehoud had gerealiseerd in eerste klas, stond dit seizoen diezelfde opdracht op het programma. Wel leek de poule op voorhand wat zwaarder dan afgelopen seizoen, maar met een half jaartje extra opgedane 1e klas-ervaring zou dat gecompenseerd moeten kunnen worden.

Vliegend uit de startblokken!
De eerste ronde stond direct een regelrechte derby op het programma. De mannen konden op de fiets richting Enkhuizen voor de ontmoeting met Olympia 1, het team dat een jaar eerder kampioen werd in deze klasse. Kopman Harry Bootsma was door een lichte blessure nog verhinderd bij de Olympianen, maar werd vervangen door geheim wapen Pascal Slot. Bij Stede Broec konden direct de eerste wedstrijd Tom (weekendje weg) en Pascal (last van een opspelende stijve kluit) al niet. En dus werd Joost ruw uit zijn winterslaap verstoord om op te komen draven.
Stede Broec 4 schoot werkelijk uit de startblokken, want na 4 wedstrijden stond het al 0-4. Vervolgens verloor Robert van de uitstekend spelende supersub Pascal (die die avond ook heel dicht bij overwinningen tegen Job en Joost was). Direct daarna verloor Joost van Eddy Tensen en leek Olympia terug in de wedstrijd te komen. Maar de 3 heren van Stede Broec waren in bloedvorm, want daarna werd geen partij meer verloren. Job pakte zijn eerste hattrick van het seizoen en Joost en Robert waren beiden goed voor 2 keurige punten.
Zo stond er aan het eind van de avond 2-8 op het scorebord. En dat tegen de kampioen van vorig seizoen. Wat een uitslag, die een boost gaf aan het zelfvertrouwen van de mannen! Voorzichtig werd zelfs het woord ‘kampioenschap’ al in de mond genomen. Naar verluid is er die avond al een telefoontje naar de Gemeente Stede Broec uitgegaan. Of het bordes, plein en de Grootebroekse Grachtengordel eind april nog beschikbaar zouden zijn voor een eventuele huldiging…

De Onbekende Blanke Zoon van Ma Long
In ronde 2 stond de thuiswedstrijd tegen Spaarne uit Haarlem op het programma. Ook een sterk en bekend team, want zij eindigden vorig jaar na Olympia als 2e in deze poule. Opnieuw bezettingsproblemen bij het 5-mansteam van Stede Broec. Job had een familiefeestje. Pascal’s stijve kluit bleef zich maar verder ontwikkelen en Robert vond blijkbaar dat hij na zijn goede optreden tegen Olympia een reisje naar de zon had verdiend. En dus werden Joost, die net weer vertrokken was richting winterslaap, en invaller Ron de Hart, naast Tom opgesteld bij Stede Broec 4.
Jasper en Tim van Spaarne werden vorig jaar door de mannen van Stede Broec al bestempeld als de nieuwe Danny Heister en Trinko Keen, omdat deze jongens zo ongelofelijk goed stonden te ballen. Maar dit jaar deed het team uit Haarlem er nog een schepje bovenop. De Onbekende Blanke Zoon van Ma Long bleek de sterke derde man te zijn bij Spaarne. Hiermee leken ze titelkandidaat nummer 1 te worden. Joost en Tom konden nog van Jasper winnen, en samen wonnen zij de dubbel. Ron kon helaas geen potten breken. 3-7 voor Spaarne.

Opnieuw een thuiswedstrijd in ronde 3. US uit Amsterdam kwam op bezoek. Een onbekend team voor Stede Broec 4, maar wel een team dat vooraf werd bestempeld als een van de concurrenten in de strijd om lijfsbehoud. Robert lag nog steeds te chillen op het strand, maar gelukkig was Pascal weer fit en kon hij Job en Tom bijstaan. Helaas ontbrak het ritme nog wat bij Pascal en kon hij geen wedstrijd winnen. Job pakte twee steady punten en Tom won 1 partij. Samen met het gewonnen dubbel stond aan het eind een 4-6 nederlaag op het formulier. Een lichte tegenvaller.

Volendamse loten uit de loterij
Het Volendamse Victory ’55 was de gastheer van de 4e wedstrijd. Aan de Dijk werden door Stede Broec Tom, Pascal en Robert opgesteld. Victory ’55 had echter een geheim wapen: de jonge Theerakant Manyam (Ja, ik moest even opzoeken in de TTapp hoe je het schriijft. En gelukkig mag iedereen ‘m ‘Kant’ noemen). Hij was enkele maanden daarvoor in Volendam neergestreken. En dat bleek een lot uit de loterij voor Victory ’55. Want wat kan die jongen pingpgongen zeg!
Victory heeft blijkbaar een aantrekkingskracht op grote talenten, want naast ‘Kant’ is ook topzwemmer Ryan Lochte neergestreken in het Visserdorp. Geintje, hij heet Ryan Loch, maar wij vonden het leuk om hem Lochte te noemen (die ‘grap’ zal hij vast nooit eerder hebben gehoord).
Combineer deze factoren met het feit dat onze tegenstanders gemiddeld 4x in de week trainen, en je weet het eigenlijk al: het werd een zware avond voor Stede Broec 4. Tom wist nog twee knappe potten te winnen, maar Pascal en Robert kenden een off-day: 8-2 voor Victory ’55.

Meest Legendarische Autorit Naar Medemblik Ooit in de Geschiedenis van Aller Tijden
Dan maar eerherstel tegen De Roemer uit Medemblik, dachten de mannen. Ook De Roemer werd vooraf gezien als één van de concurrenten om degradatie te ontlopen, en dus was een goede uitslag hard nodig. Een merkwaardige avond volgde.
Die begon al met de Meest Legendarische Autorit Ooit ernaar toe. Job’s vaste auto gaf een foutmelding op het dashboard, waardoor hij zijn reserve-auto uit de schuur had gehaald. En reserve-auto is dan nog zwak uitgedrukt. Deze auto leek al een jaar of wat niet gebruikt, en gaf niet 1, maar een stuk of 4 brandende lampjes en piepjes op het dashboard. Maar toch stapte Job maar de auto in om te vertrekken, omdat Robert en Pascal al wachtten. Toen vervolgens Robert opgehaald werd, bleek dat de achterklep niet openkon en Robert zijn tas bij zich moest houden.

Toen Robert ging zitten klapte het dashboardkastje voor hem open tegen zijn knieën; die kon niet meer dicht. Daarnaast klikte de passagiersstoel niet vast, waardoor deze niet op zijn plek bleef. Robert moest zich vervolgens krampachtig vasthouden aan de raamsteun, terwijl het dashboardkastje tegen zijn knieën bonkte en zijn stoel steeds naar voren en achteren schoof. Ondertussen reed Job al optrekkend en remmend richting Zwaagdijk om Pascal op te halen. Pascal kon vervolgens alleen achter Robert zitten, omdat het kinderzitje achter Job zat. Wat volgde was een rit waarbij Pascal steeds een schuivende Robert tegen zich aangeknald kreeg. Daarna ontstond er nog een oorverdovend geluid, toen het geluiddsignaal voor het tanken afging. We zaten met z’n 3en als een soort Ace Ventura’s in de auto, totdat Job ‘m vervolgens keurig voor de ingang van de Roemer parkeerde: Like a Glovvveee!

De wedstrijd die volgde was al even merkwaardig. De ultrasnelle zaal in Medemblik, met witte vloer en een hoop herrie, bleek niet de favoriete zaal van de heren. Pascal dacht dat hij zelfs bij Bakker de Houthandel aan het tafeltennissen was. Of het aan de snelle zaal lag, weet ik niet, maar ook de wedstrijd verliep abnormaal snel. Om kwart voor 11 was de wedstrijd al gespeeld. En voor zover de mannen zich konden herinneren, nog nooit vertoond: Alle wedstrijden werden in 3 games beslist! Job, Pascal en Robert wisten alle drie 1 pot te winnen. Einduitslag 7-3.

Half Mens, Half Machine
In ronde 6 kwam Olympia op bezoek en die zinden op wraak. Met Harry terug in de gelederen waren de Enkhuizers tot op het bot gemotiveerd om de dikke nederlaag uit de eerste ronde weg te spoelen. En dat lukte. De versnelling die Harry, Ab, Eddy hoger schakelden, kon door de Stede Broecers niet worden gevolgd. Eddy Tensen (Half mens, Half Machine) sloeg zich als een Terminator door de avond en was oppermachtig. Alleen Joost wist een puntje af te snoepen van Ab, en opnieuw werd de dubbel door Stede Broec gewonnen. De cijfers waren deze keer omgedraaid. 2-8 voor Olympia.

Vervolgens wachtte de andere titelkandidaat op Stede Broec in Haarlem. Spaarne met Jasper, Tim en Rikke Schilstra (aka de Onbekende Blanke Zoon van Ma Long). Opnieuw bleken de Haarlemmers een maatje te groot. Soms lieten de aanstaande kampioenen de Stede Broecers zelfs alle hoeken van de zaal zien. En voor wie wel eens bij Spaarne is geweest: ze hebben daar heul veul hoeken… Job, Tom en Robert pakten alledrie 1 winstpartij, waardoor net als in de thuiswedstrijd met 7-3 werd verloren.

Gloeiend Lekkere Groentewraps!
Deze wedstrijd werd op zaterdag om 15.00 uur gespeeld en dus bood Spaarne aan om mee te eten bij hun. Op zich een mooi gebaar, ware het niet dat we even vergeten waren te vragen wat er op het menu stond. Toen dat gevraagd werd, antwoordde Jasper doodleuk met de legendarische woorden: “Aardappelpreisoep, een groentewrap en chili”. Een blik van verbazing, onwetendheid en vooral enorme teleurstelling vormde zich in de ogen van Job, Tom en Robert. Die blik werd uitgebreid met frustratie en intens verdriet toen Jasper zijn volgende woorden uitsprak: “Ja, normaal eten we kipsaté met patat. Alleen het team dat dat altijd maakt is er vanavond niet, en ik ben vegetarisch…” Degenen die Job ook maar een beetje kennen weten dat zo’n opmerking dodelijk kan zijn…
En dus bestelden de mannen na de wedstrijd eerst maar eens een paar porties bittergarnituur. Vervolgens kwam de aardappelpreisoep, die magertjes werd ontvangen. Maar daarna volgde het hoogtepunt. De van tevoren zo gevreesde groentewrap, bleek een pareltje waar zelfs Jamie Oliver jaloers op zou zijn. Besmeerd met humus en gevuld met verse groenten, ging deze er in als zoete koek en werd er zelfs nog een vervolgronde besteld! Kudos voor Jasper!
Waar normaal gesproken schalen Hollandse Tapas en borden patat worden besteld alsof hun leven ervan af hangt, zaten de mannen nu te genieten van groentewraps.

Puntendeling in Amsterdam
Uit tegen US zou het erop of eronder moeten worden voor de mannen van Stede Broec. Bij een overwinning bleven ze in de race voor plek 4. Bij een nederlaag zou het lastig worden om degradatie af te wenden. Het eerste van Stede Broec moest ook aantreden in de nieuwe hal in Amsterdam, en zo ontstond een sfeervolle ambiance. De punten werden netjes verdeeld door beide teams, waar Stede Broec niet heel veel mee op schoot. Job was ongenaakbaar en pakte een, zoals Evert ten Napel zou zeggen, loepzuivere hattrick. Tom en Pascal deden beide 1 duit in het puntenzakje. Tom was vooral onder de indruk van de carrières van de tegenstanders. De mannen waren volgens Tom aan het binnenlopen. Om de haverklap werd door Tom dan ook het FruitmachineJackpot-gebaar, gevolgd door een keihard ‘Ka-Ching!’ uitgevoerd en geroepen! Na afloop werd er nog lang gezellig nageborreld, samen met het eerste en enkele tegenstanders.

Rubbers ‘met een lekker Pokkie’
Het seizoen werd beïndigd met 2 thuiswedstrijden. Victory ’55 had zijn sterkste opstelling meegenomen vanuit Volendam. Kant, Lochte en Jean Paul van Westen waren van de partij. Kant bleek overigens naast een Opkomende Tafeltennislegende nog een andere ‘kant’ te hebben: Hij eet Rubix Cube’s als ontbijt. Tussen de wedstrijden door pakte hij zijn Rubix Cube . En nee, niet eentje van 3 vlakken per kant, dat was te makkelijk. Maar kubussen met 4 vlakken aan elke zijde. En hij had ze binnen 5 minuten opgelost. Respect!
Achter tafel waren de Victorianen opnieuw te sterk voor Stede Boec. Joost, voor de laatste keer dit seizoen ingevlogen vanuit zijn winterslaap, wist ternauwernood 1 potje binnen te halen. Vóór het seizoen kocht Joost nog nieuwe schoenen en nieuwe rubbers ‘met een lekker Pokkie’. Dit bleek echter eerder averechts te werken, want het was niet het seizoen van Joost. Pascal won die avond nog knap van Ryan, en Job en Joost haalden samen de dubbel binnen. Job kende verder een offday en won helaas geen wedstrijd: 3-7 verlies.

Degradatiedompert
De laatste wedstrijd werd gespeeld tegen De Roemer. Een van deze teams zou 5e worden, en de andere zou als laatste eindigen. Toen de Medemblikkers met slechts 2 man kwamen, leek het duidelijk. En dat bleek ook. Aan het eind van de (korte) avond stond een 6-4 overwinning voor Stede Broec op het bord. Zo werden dit seizoen alleen de eerste en de laatste wedstrijd gewonnen door Team 4. Wel was deze overwinning genoeg voor de 5e en een-na-laatste plek. In de eerste klas degraden echter 2 van de 6 teams. Hierdoor kan alleen een wonder nog voorkomen dat de mannen komend seizoen weer in de tweede klas zullen acteren. Een degradatiedompert dus…

Uithuilen, herstellen en bijtrainen, om zich komend jaar hopelijk weer opnieuw de eerste klas in te slaan!

Namens Team 4,

Robert Pronk