Het voorjaar van team 4

Na het overtuigende kampioenschap in de 2e klasse vorig seizoen, waarin het astronomische aantal van 93 punten (http://www.ttvstedebroec.nl/nieuws/the-road-to-the-title/) werd gehaald, mochten de heren in de voorjaarscompetitie weer in de eerste klasse aantreden. De titel vorig seizoen zorgde direct voor reuzenstappen in de hiërarchie van TTV Stede Broec. Met zevenmijlslaarzen denderde het team dat vorig jaar nog team 7 was, richting de absolute subtop van TTV Stede Broec: Job, Pascal, Tom, Robert en Joost kwamen uit in team 4. En de oplettende tafeltennisvolger weet dat een titel in het najaar, maar een ding betekent voor de voorjaarscompetitie: alles zal uit de kast moeten worden gehaald om handhaving te realiseren.

De mooiste verliespartijen ooit…
Voorafgaand aan de wedstrijd werd bekend dat de populaire TTapp een nieuwe feature had gekregen: je kon vanaf nu head-to-head resultaten bekijken van al je wedstrijden in de afgelopen 10 jaar. En dus gingen de mannen naarstig op zoek om hun teammaten te confronteren met de meest opvallende verliespartij ooit. En daar kwamen wat pareltjes voorbij zeg. Tom tegen Stewart Jong Tien Fa Ha van A-Merk (maar dat kwam volgens Tom omdat Stewart met een batje zo groot als een tennisracket speelt), Robert tegen good old Dickie Mul (maar dat kwam volgens Robert door een halve hernia, bekend is nog niet of hij die van zichzelf of van Dick bedoelde), Job tegen Ben Loo (kwam volgens Job omdat Ben gewoon best wel goed is) en Pascal tegen Petiet van DOV (Pascal is n.a.v. deze partij niet eens gevraagd om een excuus) waren zomaar wat potjes waar nog steeds lang over nagepraat wordt.

Kraker in ronde één
Nieuw was dit seizoen dat Job, na de bekendmaking van de indeling, eens niet precies van tevoren wist te vertellen wie op welke plek zou eindigen. Het zou, zoals dat zo mooi heet, nog wel eens ‘erg dicht bij elkaar kunnen liggen’.  En serieus als de mannen hun sport beoefenen, hadden zij zichzelf met ontelbare trainingen klaargestoomd voor het nieuwe seizoen. Iedereen stond te popelen om te starten….
Nee hoor, in werkelijkheid vonden de mannen dat ze na een slopende titelrace het kampioenschap wel mochten vieren en dus werd er een lange winterstop genomen. Daarbij konden zowel Job als Pascal direct de eerste wedstrijd niet vanwege weekendjes weg met hun gezin. En dus, zoals wel vaker, werd direct voor de eerste wedstrijd Joker Joost weer uit zijn winter (en de voorafgaande zomer)slaap gehaald. Meteen een belangrijke pot, want tegenstander De Roemer 1 was afgelopen seizoen ook kampioen geworden in de 2e klasse. Zo leek er dus direct een kraker gespeeld te worden omdat beide teams vol aan de bak zouden moeten om erin te blijven. De eerste 4 potjes werden binnengehaald door Tom, Joost en Robert, en dus stond er een lekkere 4-0 tussenstand op het bord. Daarna verloor Robert de traditioneel lastige partij tegen Joris en helaas had Tom een wat mindere avond met verliespartijen tegen René en Joris. De overige wedstrijden werden allen gewonnen door Stede Broec 4 en dus stond er aan het einde van de avond een zeer nette 7-3 winst op het scorebord!
Voorzichtig werd alvast bij de gemeente gepolst of het bordes eind april beschikbaar zou zijn voor een huldiging, om het lijfsbehoud te vieren.

Trinko, Jan-Ove en Timo
Maar in de tweede wedstrijd, uit bij JOVO in Amsterdam, werd Stede Broec 4 helaas direct weer op z’n plek gezet. JOVO was een nog onbekende tegenstander voor de Stede Broecers, maar zou volgens de vooraf ingewonnen statistieken wel eens voor de hoogste plekken mee kunnen doen. Tom was al tijdens het inspelen zichtbaar onder de indruk van het niveau dat de tegenstanders lieten zien. Hij bombardeerde de heren al direct tot de Trinko Keen, Jan-Ove Waldner en Timo Boll van Amsterdam. Die adoratie hielp hem helaas niet verder, waardoor Tom aan het eind van de avond met lege handen stond. Na een pijnlijke 6-0 tussenstand werden er dan toch nog 2 punten op het bord getikt. Job won van Wouter en Pascal (in een wedstrijd waar Circus Sijm weer op volle toeren draaide) van Luuk, wat een 8-2 eindstand in het voordeel van JOVO opleverde. Tijdens de derde helft, die tot overmaat van ramp bestond uit blikkies Heineken en Bitterballen uit de oven (zonder saus nota bene!) werd Johan Derksen nog gespot bij de Amsterdamse club. Voordat de mannen een selfie met ‘m konden maken, bleek Johan alweer gevlogen. Waarschijnlijk op weg naar een karaokebar op de Zeedijk om zijn vriend Wilfred bij te staan.
Het belletje naar de gemeente om te vragen of de huldiging ook muzikaal omlijst kon worden door de Snollebollekes, leek na deze wedstrijd even niet meer nodig….

150 jaar Tafeltennisbagage
Dan maar vlammen in de derde wedstrijd, tegen Disnierats 3. Het team uit Hoorn bestaat uit ervaren rotten. Geslepen, door de wol geverfd, gehaaid, sluw als een vos en daarbij ook nog eens een bak aan ervaring én een hoop tafeltennisbagage in hun rugzak. Daarnaast zijn het ook nog eens 3 routiniers. Tel daarbij op bij ze de kneepjes van het vak en de mazen van de wet kennen en ja, dan weet je het wel: 150 jaar tafeltenniservaring tegen de ‘jonkies van DITO’.
Toch kenden de mannen van het 4e een vliegende start tegen de Tenoren uit Hoorn. Robert verloor helaas tegen Wim, maar won weer knap van Edward. En Pascal gaf John Vis het nakijken. Kopman Job haalde onverstoorbaar ook zijn punten binnen. En Job won met zijn gelegenheidsdubbelpartner Robert (die eigenlijk nooit dubbelt) in een thriller de dubbel. Na 6 wedstrijden, was daar een 5-1 tussenstand.
Maar toen kwam de ervaring van de Horinezen bovendrijven. En ook merkte je dat ze vaker met dit bijltje gehakt hadden. Je zou kunnen zeggen dat ze al lang mee draaien in het tafeltenniswereldje.
Kopman Job was die avond echter onverslaanbaar en sloeg in zijn laatste partij het winnende punt binnen, waardoor de jonkies van DITO een hele nette 6-4 overwinning binnenhaalde tegen de Matadoren uit Hoorn!
Bewoners van rondvaartboten in Stede Broec (en dat zijn er nogal wat), moesten zich langzaam weer zorgen gaan maken…

In ronde 4 stond opnieuw een thuiswedstrijd op het programma. DOV 3 uit Heerhugowaard kwam, met kampioensaspiraties, naar Klein Papendal in Grootebroek. En ondanks een verliespartij van Robert tegen Erwin, en een jammerlijke nederlaag van Tom tegen Stefan (waar hij een 10-4 voorsprong in de derde set liet lopen), stond er na 6 wedstrijden toch weer een mooie 4-2 voorsprong op de tellert. Job had zijn 2 potten gewonnen, en ook Robert vs Niels en de dubbel (door Tom en Job) leverden overwinningen op voor Stede Broec.
Maar daarna gaven de Heerhugowaarders echt gas, en daardoor gingen de laatste 4 wedstrijden naar DOV toe. Een 4-6 einduitslag. En dat was best een prima resultaat tegen de mogelijke kampioen. Om dit te vieren werden er traditioneel bizar veel bitterballen (Van Dobben!), frikandellen in stukkies en een bord patat XXXL met schandalig veel mayonaise besteld.

Een dinsdagavond in Haarlem tussen de Navy Seals en Oscarwaardige acteurs
De laatste wedstrijd van de eerste ronde werd op een favoriet tijdstip gespeeld: Dinsdagavond in Haarlem. Spaarne 4 was de tegenstander. Dit was het team waar de Stede Broecers goede herinneringen (http://www.ttvstedebroec.nl/nieuws/handhaving-voor-stede-broec-4/) aan bewaarden, omdat enkele seizoenen geleden via een overwinning op Spaarne degradatie uit de 1e klas werd ontlopen.
Maar vorig seizoen lieten de Haarlemmers met een 2e plaats in de 1e klas al zien gegroeid te zijn, en daarom zou het best wel eens een lastige uitwedstrijd kunnen worden. En zo bleek, want de eerste 3 enkels werden alledrie verloren door Job, Pascal en Robert. Daarna was het opnieuw de niet-dubbelaar Robert, die samen met Job het dubbel bij Stede Broec vormde. En dat ging opnieuw erg goed! Job en Robert haalden zo het eerste punt binnen, waarna Job ook direct de wedstrijd tegen Bas won. De rest van de avond verliep echter moeizaam. Hennie, die zich achter tafel ontpopt als een soort kruising tussen een fanatiek Ex-Navy SEAL en Emile Ratelband, bleek allereerst te sterk voor Robert. Daarna bond the Henderbal ook Pascal aan zijn zegekar. Henderson gooit er af en toe wat Engelse termen in om zichzelf op te peppen. Hiermee was Henderballistic, the Ballastic Warchild (vrij naar Henry van Loon, voor de mensen die ‘m kennen) goed voor een hattrick voor Spaarne.
Maar de Meest Legendarische Pot van de avond was die tussen Marnix en Job. Marnix, de Frits Hoogland van Spaarne (hardrock t-shirt, paardenstaart, afbraakspel) kan zich niet altijd even goed beheersen, en ook onze Job is (als ‘ie er echt goed voor staat) goed voor een flink portie geschreeuw en theater. En zo werd er na ieder punt hard geschreeuwd, werden er Oscarwaardige acteerprestaties neergezet en zagen we diverse keren de kenmerkende poses van Job:
1) Met die grote vlakke handen keihard op tafel slaan terwijl hij de woorden ‘Joppie, Joppie, Joppie’ uitschreeuwt.
2) Gefrustreerd met beide handen naar de zijkant van z’n hoofd bewegend. Met de blik van ongeloof in z’n ogen.
De wedstrijd ontpopte zich tot een heerlijke pot, met van beide kanten fantastische punten, sterke blocks en heerlijke doffe forehand klappen. Het geschreeuw werd er niet minder om (zie deze video om hier een beeld van te krijgen: https://www.youtube.com/watch?v=tnvXZ6aGRl0). Maar na 4 heerlijke games was het Job die aan het langste eind trok. De halve hand die Job ontving en het ontbreken van de felicitaties aan Job na deze wedstrijd, gaf wel aan dat er echt op het scherpst van de snede werd gespeeld.
En zo eindigde deze avond helaas in een 7-3 overwinning voor Spaarne. Maar, gelukkig mochten de heren nog fijn een uurtje naar huis rijden. Om 01.30 uur op dinsdagavond werden de auto’s geparkeerd in Zwaagdijk, Grootebroek en Enkhuizen…
Na 5 wedstrijden stonden de mannen met 22 punten op een nette 4e plaats. 1 plek boven die gevreesde degradatiestreep. Maar slechts 1 punt voor op de nummer 5 én 6.
De rondvaartboten en rondemissen dienden nog even standby te blijven staan; het kon nog alle kanten op.

De Roemer uit; altijd lastig
In ronde 6 stond de uitwedstrijd naar De Roemer op het bord. Opnieuw problemen in de bezetting, waardoor Joost aan de zijde van Tom en Robert naar Medemblik mee ging. De mannen uit Medemblik bleken hier niet zo blij mee te zijn, want volgens hun ‘wordt Joost altijd expres ingezet tegen hun’. Dit laatste is niet waar, want exact een jaar geleden stonden De Roemer en Stede Broec ook bij elkaar in de poule in de voorjaarscompetitie 2017. Beide ontmoetingen in die competitie speelde Joost niet. Maar dat was de Medemblikkers blijkbaar even ontgaan…
Stede Broec kende een vliegende start. Alleen Robert wist zijn enkel niet te winnen. Hij verloor van ‘Tafeltennissen doe je gewoon in je Spijkerbroek’ Rene, en zo stond er na 5 wedstrijden een 4-1 voorsprong op het bord. Met name het dubbel was een legendarische pot. Tom/Joost en Erik/Joris waren enorm aan elkaar gewaagd. Iedere game werd met 2 punten verschil beslist, en in de laatste game maakte Tom het allesbeslissende punt met een hele smerige kantbal…
Maar pas na de helft kwamen de Medemblikkers op stoom. Sterker nog, alleen Joost wist nog van Erik te winnen; de rest van de punten waren allemaal voor de Roemer. 5-5 dus. Na de 7-3 thuisoverwinning viel dit toch wat tegen, maar onderling zouden we in ieder geval sterker zijn.

FOCUS!
Daarna kwam JOVO naar het Stede Broec Stadium. En hier hadden de mannen nog iets goed tegen te maken. Helaas verloor alleen Pascal 2 potjes. Maar de rest van de wedstrijden gingen allemaal naar Stede Broec! FOCUS was hierbij het toverwoord. Volgens Job maakte FOCUS het verschil tussen winst en verlies, en aangezien er deze avond heul veul focus aanwezig was werd er een dikke uitslag neergezet. Toegegeven, de Amsterdammers waren in een iets minder sterke opstelling afgereisd naar Grootebroek. Maar de zure nasmaak van de 8-2 nederlaag uit ronde 1 was hiermee volledig weggespeeld!

De thuishaven van Disnierats was het toneel van de op twee na laatste wedstrijd van het seizoen. Bij de matadoren uit Hoorn stond wederom 200 jaar tafeltenniservaring achter tafel. De drie mannen weten van wanten, getuige hun tafeltennisexpertise. Man, wat zijn dit 3 cracks.
En dat lieten ze meteen zien. Alle eerste enkels en de dubbel (pas de tweede dubbelnederlaag van het seizoen) werden verloren. Daarna rechtte Job zijn rug tegen John, en liet het eerste punt op het bord noteren. Tom volgde zijn voorbeeld met een knappe overwinning tegen Wim, waarna Robert mocht aantreden tegen Edward. Robert had zich de laatste jaren ontpopt als heuse angstgegner voor Edward, maar dit keer had Edward een ander vaatje gevonden. Hij pakte dit vaatje eens flink aan en begon hier op z’n Limburgs hard uit te tappen. Robert had hier deze keer geen antwoord op en verloor helaas. Daarna wist alleen Tom nog van John te winnen, en zo werden er slechts 3 schamele puntjes meegenomen in de tas naar Grootebroek.

Tom B aka ‘De Burgemeester van het Lentetoernooi’
En ronde 9 leek op voorhand geen geschikte wedstrijd om de magere uitslag tegen Disnierats weg te poetsen; de lastige uitwedstrijd tegen de aanstaande kampioen DOV stond op het programma. Kersvers winnaar van de E op het Lentetoernooi Robert werd een weekje rust gegund, om maximaal te genieten van zijn nieuwe status in tafeltennisland. Tijdens de rit naar Heerhugowaard schijnt Job overigens de legendarische woorden ‘Tom, jij bent echt de burgemeester van het Lentetoernooi. En Richard Kouwenhoven is de Loco-Burgemeester’ te hebben geroepen…
Het werd een avond waar de kampioen DOV zijn klasse toonde (Tom strooide weer met ‘ik speelde tegen Danny Heister’-achtige opmerkingen). Maar het werd vooral ook een avond waarin het net niet mee zat. Veel van de wedstrijden werden in 5-en beslist, en dan steeds net in het voordeel van DOV. Alleen de dubbelpartij werd binnengehaald, door de vrijwel onklopbare dubbeltandem Tom-Job.
Helaas bleek dit het enige punt van de avond; een dikke 1-9 nederlaag zorgde ervoor dat de laatste wedstrijd alles op alles gezet moest worden om erin te blijven. Nog steeds stonden de mannen veilig, maar het gat met de nummer 5 en 6 werd nu wel erg klein…

Circus Sijm op volle toeren
Tom, Pascal en Joost mochten het doen tegen Spaarne en schoten uit de startblokken. De eerste 5 wedstrijden werden gewonnen, waarbij Joost tot het uiterste moest gaan om Good old Hennie te verschalken (12-10 in de vijfde). In wedstrijd 6 mocht Pascal aantreden tegen Marnix. 2 schreeuwende kanonnen achter tafel. En ook deze wedstrijd ontpopte zich in een thriller. Pascal haalde het volledige repertoire van Circus Sijm uit de hoge hoed en was weer eens oervervelend, zoals alleen hij dat kan. Met een wereldblok van Pascal en een fantastisch punt van Marnix, waarmee hij de derde game besliste, was het een heerlijke pot voor de neutrale toeschouwer. Maar helaas, met 11-9 in de 5e game ging de wedstrijd naar Marnix.

Joost en Tom bleken die avond over goede vorm te beschikken. Tom had in deze competitie het beste voor het laatst bewaard en bewees met een loepzuivere hattrick weer terug te zijn aan het tafeltennisfront! Een 10 met een griffel voor die dekselse Buijsman uit Grootebroek! Pascal moest vervolgens in de laatste wedstrijd tegen Henderson aantreden. Bij winst van Pascal zouden de mannen verzekerd zijn van handhaving. Bij verlies waren ze afhankelijk van het resultaat in Hoorn, tussen Disnierats en De Roemer. Hennie, de man die het mooiste kan JUICHEN van heel tafeltennissend Nederland (2 gebalde vuisten, armen recht naast elkaar in een hoek van 90 graden, in de richting van de lucht, gecombineerd met de woorden ‘JAAAA’ of ‘Come on boy!’) won de eerste 2 games redelijk eenvoudig. En dus zagen we zijn klassieke gejuich regelmatig voorbij komen. En ook in de derde game was Hennie simpelweg te sterk voor Pascal, waardoor een 8-2 eindstand bereikt was.

Matchfixing??
En dus moest er gewacht worden op de uitslag uit Hoorn. Alleen bij een 10-0 winst voor Disnierats zou Stede Broec 5e worden en dus degraderen. Alle andere standen waren goed. En 10-0, dat zou het toch wel niet worden, tenzij…. Tenzij De Roemer, die niet zo gecharmeerd was van de deelname van Joost tegen hun, de wedstrijd uit handen zou geven om ons een oor aan te naaien. In het circuit die avond gonsde het al van de geruchten dat dit het geval zou zijn, maar we moesten tot de volgende dag wachten om de bevestiging te krijgen. En die kregen we; het was in Hoorn 10-0 geworden voor de Disnierats en dus was een 5e plek (en dus degradatie) een feit voor de mannen van Stede Broec… Het wedstrijdbriefje van deze krachtmeting wees uit dat er diverse spannende potten en ook een paar vijfsetters zijn gespeeld die avond, maar tot op de dag van vandaag worden er grote vraagtekens gesteld door de mannen van Stede Broec bij deze uitslag. Zijn de mannen van De Roemer echt zo sneu geweest om ons te naaien, of is er serieus getafeltennist en vielen alle wedstrijden de kant van Disnierats op??
We zullen het snel weten!

Vooralsnog lijkt het erop alsof de mannen komend seizoen weer een gooi naar de titel kunnen doen in de 2e klas. En ach, een kampioensfeestje, inclusief rondvaart en huldiging op het bordes op z’n tijd blijft ook leuk!

Namens Stede Broec 4,

Robert