The road to the title

The road to the title!

De 5e plek van afgelopen seizoen was een bittere pil voor Job, Pascal, Tom, Joost en Robert. Niet alleen werd het team maar liefst 3(!) plekken teruggezet in de Stede Broec hiërarchie (van team 4 naar team 7). Ook betekende het dat ze voor het eerst sinds ruim een jaar weer uit moesten komen in de tweede klasse. En dat terwijl de mannen na het lijfsbehoud in de eerste klas van vorig jaar, gehoopt hadden zich definitief tussen de vaste eerste klasse teams gespeeld te hebben.
Niets was minder waar. En dus was de missie voor de najaarscompetitie na de laatste wedstrijd van vorig seizoen eigenlijk al duidelijk: Kampioen worden.

Wanneer de indeling bekendgemaakt wordt, heeft Job 5 minuten later zijn oordeel meestal al klaar en laat hij dit altijd direct in de team-app weten. ‘Kampioen’ klonk het deze keer duidelijk. Oke Job, tijd om dit waar te maken dan maar. Pascal ‘de Arjen Robben van West-Friesland’ had helaas te kampen met een slepende blessure (dit keer niet zijn stijve kluit). Hij gaf voorafgaand aan het seizoen al te kennen dat hij er het hele seizoen uit zou liggen i.v.m. deze armblessure. En dus kwam alles op Job, Tom en Robert aan dit seizoen. Voor noodgevallen hadden de mannen Joker Joost nog steeds achter de hand.

El Pistolero achter tafel
Het seizoen werd afgetrapt met een thuiswedstrijd tegen Polisport 1 uit Schagen. Een onbekende tegenstander voor Stede Broec 7.
De mannen schoten werkelijk uit de startblokken, binnen no-time werden de eerste 3 enkels gewonnen en al snel stond een ruime voorsprong op het bord. In wedstrijd 6 echter was het echter Jorne Wolfs, aka El Pistolero, die het vuur aan de schenen wist te leggen van kopman Job. In een thriller waarin 4 van de 5 games met 2 punten verschil gespeeld werden, bleek Job over het beste eindschot te beslissen. 11-9 in de vijfde! Oja, waarom El Pistolero? Jorne staat bij elke serviceontvangst klaar zoals Alberto Contador over de finish kwam bij een overwinning; met een van zijn handen gevouwen in de vorm van een pistool; El Pistolero! Helaas voor Jorne haperde zijn wapen tegen Tom en Robert. De overige wedstrijden leverden dan ook een relatief eenvoudige winst op voor Stede Broec. En zo stond aan het einde van de avond een klinkende 10-0 op het scorebord. Een vliegende start!
Voozichtig werd alvast bij de gemeente gepolst of het bordes eind november beschikbaar zou zijn voor een huldiging…

Mistwedstrijd in Heerhugowaard
Voor wedstrijd 2 moest de altijd lastige Horde uit Heerhugowaard worden genomen: DOV 4. Job was de chauffeur van dienst en sinds vorig seizoen weten we dat dat legendarische autoritten op kan leveren, waar Ace Ventura nog een puntje aan kan zuigen. De heenweg verliep overigens nog redelijk voorspoedig, maar straks kom ik nog terug op de terugweg. Eerst maar eens een potje tafeltennissen. DOV had speciaal voor deze wedstrijd good old Ben Craane (75 jaar!) opgetrommeld. Jorin van der Aar en Ad Kooij complementeerde het drietal uit Heerhogwaard. De eerste partij leverde een eenvoudige winst op voor Job. Daarna moest Tom even inkomen tegen Ad, maar vervolgens sloeg hij relatief eenvoudig de 0-2 op het bord. Robert mocht vervolgens aantreden tegen Ben. Met 4 games, allen met minimaal verschil, moest Robert alle zeilen bijzetten en wist hij deze partij ternauwernood binnen te slepen. Geen al te best optreden, en Robert sprak na afloop dan ook hardop de hoop uit dat er geen videobeelden van deze wedstrijd beschikbaar zouden zijn.
De wedstrijden erna gingen relatief eenvoudig naar Stede Broec. Totdat Robert compleet kansloos was tegen Jorin. Ondanks deze offday van Robert, namen de mannen uiteindelijk ‘gewoon’ een dikke 1-9 overwinning mee naar huis. Voorzichtig werd alvast bij de gemeente gepolst of het Stadhuisplein nog beschikbaar zou zijn voor een huldigingsfeest…
Daarna kon Tom zijn lol op, want met Hertog Jan uit de tap voelt Tom zich als een kind zo blij. Maar dan nog de terugweg, waar ik nog op terug zou komen… Waar Tom en Robert in eerste instantie nog dachten dat het aan de grote hoeveelheden Hertog Jan en Texelse Skuumkoppen lag, dat hun zicht wat beneveld was, kwamen ze al snel tot de ontdekking dat het daadwerkelijk bizar mistig was. Hebben jullie de film The Mist wel eens gezien? Denk aan de hoeveelheid mist in die film, doe die keer 8 en dan kom je ongeveer uit op de hoeveelheid mist die er die nacht gedurende de complete terugweg hing. Met een gangetje van 15 km/u (harder konden we niet want het zicht was minder dan een meter) reden we naar huis. Job reed ondertussen nog een paar verkeerde straten in, pakte een drempel wat te hard, tikte een verkeersbord aan, aaide een aantal tuinheggetjes met z’n bumper en reed diverse keren bijna de plomp in. Na een rit van zo’n 5,5 uur kwamen we zaterdagochtend vroeg dan eindelijk terug aangehobbeld in Stede Broec.

In de derde ronde kwam Backhands 2 op bezoek in ‘Klein Papendal’, zoals de accommodatie van Stede Broec wel eens wordt genoemd. Over deze wedstrijd kunnen we heel kort zijn: Mark, Ben en invaller Siem waren simpelweg een maatje te klein voor Job, Tom en Robert. Al na 2,5 uur stond er dan ook opnieuw een 10-0 score op het formulier.
Voozichtig werd alvast bij de plaatselijke bootverhuurder gepolst of er nog een rondvaartboot beschikbaar was voor een huldiging eind november…

Broederstrijd in Obdam
Obdam was de plaats delict van de 4e pot. Vanwege afwezigheid van Tom en de nog immer slepende blessure van de ‘Jari Litmanen van Stede Broec’ Pascal, werd Joker Joost maar weer eens uit zijn winterslaap gehaald.
Bij de Victors speelt o.a. Broer van der Wal, en dus was het extra leuk dat juist vanavond Joost (Broer van zijn achternaam geheten) bij ons meedeed. Een broederstrijd dus. Echte Brothers in Arms werden het niet; Broer Joost eehhh Joost Broer won eenvoudig van Broer vdW. Alsof het nog niet genoeg was, schalde in de kantine in Opdam ook nog eens de nieuwste hit van Jebroer uit de speakers, gevolgd door de volledige soundtrack van Band of Brothers.
Robert was kennelijk zo onder de indruk van deze ‘strijd in een strijd’, dat hij in zijn wedstrijd tegen Broer met 13-11 in de vijfde game net het onderspit moest delven. Het betekende de 2e verliespartij in de competitie voor Stede Broec 7, beiden op het conto van Robert…
Eindstand 1-9. Na 4 wedstrijden hadden de mannen het ongekende aantal van 38 punten binnengehaald. Op 2 punten na de maximale score.
Voozichtig werden door de heren alvast wat dames gepolst om als rondemiss te fungeren tijdens een eventuele huldiging eind november…

Bij die score van 38 uit 40 moet wel worden aangetekend dat de mannen nog tegen het sterkste team uit de poule moesten aantreden. In ronde 5 stond namelijk de thuiswedstrijd tegen nummer 2 Disnierats op het programma. Bij dit 6 mans/vrouwsteam was het even afwachten met welke opstelling de Horinezen zouden afreizen naar de Streek. Dit werden Glenn van Riel, Selma ‘The Body’ van der Ark en Cor Veerman. Die laatste ontpopte zich in de loop van de avond tot held van met name Tom Buijsman vanwege zijn scherpe opmerkingen met heerlijke Amsterdamse tongval.
Eigenlijk had alleen Tom het één wedstrijd lastig, uitgerekend tegen zijn held Cor. Met het minimale verschil van 2 punten in de vijfde game, besliste Tom uiteindelijk de wedstrijd in zijn voordeel. De overige wedstrijden werden relatief eenvoudig gewonnen door Job, Robert en Tom. En zo was de derde 10-0 overwinning een feit en werd een reuzenstap richting het kampioenschap gezet.
Iets minder voorzichtig werd het boekingsbureau van Snollebollekes alvast gebeld of deze beschikbaar zou zijn voor een optreden eind november…

Patsergedrag
Om kwart voor 11 op een zaterdagochtend, was de sporthal in Schagen het decor voor de zesde wedstrijd. Polisport uit. Altijd lastig, zouden de mannen van All Stars zeggen. Tom was de chauffeur van dienst en op de heenweg rolde al een keer of 5 de favoriete plaat van Tom ‘Patsergedrag’ uit de speakers (dit zou op de terugweg overigens niet anders zijn). Naar verluid had Robert zijn hoop ingezet op de tegenstanders van vandaag. Hij werd de opmerkingen, over de enige 2 verloren punten tot nu toe, van de andere mannen zo langzamerhand zat en scheen stiekem te hopen op een nederlaag van Job en Tom. Een lastige uitwedstrijd op zaterdagochtend, tegen de gedeeld nummer 2 in de stand… De ingrediënten waren hiervoor aanwezig.
Gijs, Jorne en Cor waren ook nog eens gebrand om meer punten te halen dan de heenwedstrijd, die in 10-0 was geëindigd. Toch konden we na 4 wedstrijden alweer een 0-4 voorsprong noteren. In de 5e wedstrijd moest Job aantreden tegen Gijs, een tegenstander die Job niet echt ligt. En dat bleek deze morgen ook weer. De oplettende lezer heeft al opgemerkt dat Job nog een 100% score had en al zijn 16 partijen tot nu toe had gewonnen. Maar nu kwam Job al snel 2-0 achter. En hij kon het tij niet meer keren. Een 3-0 overwinning van Gijs betekende het eerste verlies van Job tot nu toe.
Daarna trad Robert aan tegen Cor. Met 2 soepele eerste games leek er voor Robert geen vuiltje aan de lucht. Maar toen kwam Cor op dreef. Met prachtige ballen kwam hij terug tot 2-2 en Robert leek het even helemaal kwijt. Kwam hiermee de ommekeer in de wedstrijd? Maar nee, gelukkig herpakte Robert zich in de vijfde game en riep hij de revival van Cor een halt toe. Cor nam echter het goede gevoel mee naar de wedstrijd tegen Tom en Cor won zowaar de eerste 2 games. Ook Tom had al zijn 14 wedstrijden tot dan toe gewonnen. Was hier een 2e stunt in de maak? Tom herpakte zich, en met zijn kenmerkende strakke backhands (waar Sjoerd Reus jaloers op zou zijn) sloeg hij zich terug in de wedstrijd: 2-2. Opnieuw moest een vijfde game de beslissing brengen en Cor begon deze keer wel sterk. Met 5-1 werd er gewisseld van kant, maar toen leek de wedstrijd te kantelen. Met 6 punten op rij voor Tom stond er opeens weer 7-5 voor Tom op het bord. Cor maakte zich echter nog 1 keer kwaad, raapte al zijn energie bij elkaar, bad tot iedere tafeltennisgod die hij op dat moment kon bedenken en beriep zich op zijn 63 jaar levenservaring. En het bleek te werken: Cor haalde de pot binnen, en dit betekende dus ook voor Tom de eerste nederlaag van het seizoen… En dat terwijl Tom voor het eerst in tijden Job zou kunnen passeren op de percentagelijst. Dit lukte dus niet en volgens Job was het sowieso nog nooit voorgekomen dat iemand anders dan hem bovenaan de percentagelijst stond aan het eind van het seizoen. Over Patsergedrag gesproken…

De overige potten werden door Job en Robert nog binnengehaald en zo werd de 2-8 eindstand bereikt. Vooral Robert had na zijn hattrick een uitermate geslaagde 3e helft en kon het niet laten zo nu en dan een opmerking te plaatsen over de verloren wedstrijden van Tom en Job. En enkele dagen later kwam Tom vervolgens nog met screenshots, die het tegendeel van de bewering van Job over de percentages van ons team bewezen.
Oja, en iets minder voorzichtig werd de boeking voor de huldiging op het stadhuisplein alvast vastgelegd.

 

 

In ronde 7 kwamen de Heerhugowaarders op bezoek. Met William (door Tom bij zijn eerste aanblik direct al omgedoopt tot ‘The Blonde Adonis’) en Damien stonden er bij DOV 2 andere gezichten achter tafel dan de heenwedstrijd. Good old Adje Kooij was wel meegekomen. Robert had blijkbaar teveel genoten van zijn ‘moment of fame’ vorige week, want hij verloor in zijn eerste wedstrijd kansloos van Ad. Tegen William speelde Robert naar eigen zeggen zijn ‘slechtste pot ooit’. Ook deze wedstrijd ging, weliswaar in 5 games, verloren voor Robert. De overige potten leverden nauwelijks problemen op, waardoor de einduitslag 8-2 werd.
Na afloop werden de woonboten alvast uit de wateren rondom Stede Broec gehaald, om eventuele schade tijdens de rondvaart te voorkomen.

Grootse huldiging in Avenhorn
Tijdens wedstrijd 8 kon het al gebeuren. In een uitverkocht huis bij TTV Backhands zouden 7 punten voldoende te zijn om de Snelste Titel in de Historie van het Nederlandse Tafeltennis binnen te halen. Zowel de wedstrijdsecretaris van TTV Stede Broec, als de tegenstanders, waren goed voorbereid op deze avond en hadden de bloemen al klaar staan (not). Al snel werden de eerste potten eenvoudig gewonnen, en het leek dan ook een makkelijk avond te worden tegen de nummerlaatst. Robert zette de 0-6 op het bord door van Mark Besseling te winnen. Waarna Tom het punt mocht pakken waarmee de mannen de titel zouden grijpen. Tegen Ben Ootjers leek er in de eerste game geen vuiltje aan de lucht, maar de 2e game begon de aanvalsmachine van Tom wat te haperen. Ben pakte de game en Tom moest dus nog even vol aan de bak…
Maar dat lukte en met een 3-1 winst was het een feit: Stede Broec 7 was na 77 wedstrijden al kampioen in de 2e klasse!! Wat volgde was een huldiging en ereronde door de zaal die zijn weerga niet kende. Publiek op de banken, open doekjes, minutenlang applaus, totale adoratie van de fans, flauwvallende meiden en schaamteloze kampioensselfies.

Na een welverdiend kampioenschapsbiertje werd de wedstrijd, die eigenlijk geen wedstrijd was, voortgezet. Ook in resterende wedstrijden waren de mannen uit Grosthuizen geen tegenstander voor de kersverse kampioenen: 0-10. Na afloop volgde vanzelfsprekend de inmiddels legendarisch geworden champagnedouche. Want onze wedstrijdsecretaris had dan wel geen bloemen mee, aan de champagne was wel gedacht. En veel champagne ook! Respect voor onze wedstrijdsecretaris, die speciaal voor deze gelegenheid meegereisd was naar Grosthuizen, en de titel ook nog eens samen met de kampioenen vierde onder de douche! Als dat geen toewijding is…

JJ Verbeek
In ronde 9 kwamen de Obdammers van de Victors op bezoek. Voor beide teams stond er niks meer op spel. Robert zinde echter nog graag op revanche voor zijn verloren wedstrijd tegen Broer in het heenduel. Maar helaas, Broer bleek niet te kunnen (of durven) die avond. En dus kwamen Alex en John (JJ Verbeek) met z’n 2en. Tom en Robert wonnen hun eerste potten allebei zonder problemen, waarna Job in actie moest komen. Job kwam rond 20.30 uur half strompelend binnen, omdat hij net een feestje had gehad in De Paus vanwege de pensionering van z’n vader. Maar ook met 10 glazen bier achter z’n kiezen, won Job eenvoudig zijn enkelpartij. Bij de dubbel, al het hele seizoen een zekerheidje, haperde Tom en Job even. Tom en Job, die vooral zichzelf altijd een sterk dubbel vinden, stonden dan ook tegenover de Obdammer Dubbelkampioenen, zo bleek later. Toch ging de dubbel in vijven naar Stede Broec. Oja, John Jonker (JJ) bleek overigens opvallend veel gelijkenis te tonen met Gertjan Verbeek. Niet gek dus, dat de mannen de eerder opgenoemde bijnaam ‘JJ’ verlengde tot JJ Verbeek. In de laatste enkelpartijen ging de winst ook naar Stede Broec. Voor de 5e keer deze competitie werd de maximale score bereikt.
Tijdens de derde helft, die vanavond extra lang duurde omdat de mannen al op tijd klaar waren, kwamen opnieuw de wekelijks terugkomende gespreksonderwerpen zoals de BMN, Motorbendes, Cafe de Engel, en wel/geen patat aan de orde…

93 punten
En dan de laatste ronde. In ruim 20 jaar tafeltennis denk je toch dat je alles wel gezien hebt. Maar net op dat moment haalt het team dat naast je begint te spelen een springtouw uit hun tas te voorschijn. Om de beurt sprongen ze over het touw rondjes door de zaal… Tsja, ieder z’n ding zullen we maar zeggen.
Na deze roep om aandacht van de mannen van US, konden wij onze wedstrijd tegen Disnierats aanvangen. De mannen hadden nog 1 doel: 90 punten of meer halen. ‘Gewoon omdat het zo mooi staat in de ranglijst’, vonden ze. De 1e partij ging het echter al direct mis. Robert stond nog in slaapstand en verloor van Glenn. Tom won vervolgens eenvoudig van invaller Diego Armando Urzaiz Ortega delle Alpi en Job zette Selma ‘the Body’ vdA opzij. Tot grote teleurstelling van Tom deed zijn held van de vorige keer Cor ‘Ja kijk, ik kom oorspronkelijk uit Amsterdam’ Veerman niet mee. Maar gelukkig was hij wel aanwezig om af en toe weer eens een droge en valse opmerking tussendoor te plaatsen. Wisten jullie eigenlijk al dat hij uit Amsterdam komt?
De overige potten leverden, met uitzondering van de vijfsetter van Tom tegen Glenn, allemaal eenvoudige overwinningen op: 9-1 winst. Met het astronomische puntentotaal van 93 werd het seizoen afgesloten. En nu op naar de 1e klas!!

Namens Team 7,

Robert